موسیقی قرون وسطا

موسیقی قرون وسطا

موسیقی غیرمذهبی در قرون وسطا

به رغم چیرگی سرود گرگوریایی بر موسیقی سراسر قرون وسطا، گونه های دیگر موسیقی نیز در آن سوی دیوارهای کلیسا وجود داشته اند. مهم ترین بخش از آوازهای غیر مذهبی (این جهانی) که با نگارشی قابل درک برجا مانده اند، در سده های دوازدهم و سیزدهم به دست نجیب زادگان فرانسوی که تروبادورها و تروور ها نامیده می شدند، ساخته شده است. از سرشناس ترین این «شاعر- موسیقیدان» ها، یکی تروبادور، گیوم نهمف دوک آکویی تن از جنوب فرانسه و دیگری تروور شَستولِن دوکوسی از شمال فرانسه بوده اند. در این عصر شوالیه ها، سلحشوران همان گونه که پیشتر می توانستند با نبردی شجاعانه به آوازه و اعتبار فراوان دست بیابند، به عنوان موسیقی نیز پرآوازه می شدند. بسیاری از آوازهای عاشقانه ای که آن ها می خوانده اند به این سبب برجا مانده اند که نجبا، کشیش موسیقیدانی داشته اند که این آثار را می نگاشته است. این آوازها اغلب توسط خنایگران دربار اجرا می شد و مضمون عاشقانه داشت؛ اما آوازهایی درباره ی جنگ های صلیبی، ترانه های رقص و آوازهای گروهی با برگردان های متعدد نیز وجود داشته است. در جنوب فرانسه، بانوان تروبادوری – مانند بئاتریز دو دیا- بوده اند که آوازهایی درباره ی مردان می سراییده اند.

حدود 1650.م ملودی از تروبادورها و تروورها برجا مانده است. در نت نگاریِ آن ها اشاره ای به رتیم دیده نمی شود، اما شاید بسیاری از آن ها وزنی دقیق و ضرب مشخص و واضحی داشته اند. به این ترتیب آن ها از سرودهای بی وزن و آزاد گرگوریایی متمایز می شوند.

برگرفته از کتاب درک و دریافت موسیقی، راجر کیمی ین، ترجمه حسین یاسینی، نشر چشمه